Slaapstory: ‘De dag loslaten vind ik blijkbaar moeilijk’

Slapeloosheid is een groot probleem onder veel Nederlanders. In onderstaand verhaal neemt een persoon ons mee in haar ervaring met slapeloosheid.

‘Mijn slapeloosheid begon zo’n dertig jaar geleden. Ik sliep altijd goed, totdat mijn moeder plotseling overleed, op mijn achttiende. Door het verdriet en de boosheid sliep ik slecht. Dat overkomt veel mensen die net een dierbare hebben verloren, maar bij mij is het eigenlijk nooit meer weggegaan. Ik denk dat ik toen mijn gevoel van veiligheid ben kwijtgeraakt.

Soms val ik snel in slaap maar ben ik na anderhalf uur klaarwakker. Dan zou ik zo op kunnen staan en naar het werk kunnen gaan. Dat doe ik uiteraard niet, maar het duurt dan vrij lang tot ik weer in slaap. Dat is al vervelend, maar het is nog vervelender om überhaupt niet in slaap te vallen, en dat overkomt me ook geregeld. Ik lig vaak tot een uur of drie wakker. Ik heb mezelf nu aangeleerd te blijven liggen. Dan ga ik naar een podcast luisteren of ik zet een rustig muziekje op. Vroeger lag ik me op te winden en zorgen te maken over de volgende dag: “Zou ik niet te moe zijn om te werken?”

Dat doe ik niet meer. Ik weet uit ervaring dat ik de werkdag goed doorkom en ondanks het slaapgebrek goed kan presteren. Ik kom in een soort hyperfocus terecht. Ik ben na zo’n slechte nacht heel geconcentreerd en alert. Maar als ik eenmaal weer thuis ben, plof ik op de bank. Boodschappen doen of huishoudelijke klusjes, dat lukt meestal niet meer. Mijn vriend doet daarom sinds de geboorte van onze zoon een groot deel van de huishoudelijke taken. Als ik een aantal nachten beroerd heb geslapen, kan ik prikkelbaar zijn en heb ik soms hoofdpijn. Het geluid van het uitruimen van een afwasmachine kan dan al te veel zijn.

Na een aantal zeer slechte nachten, slaap ik vaak weer een nacht goed en diep. En dat merk ik onmiddellijk: dan voel ik me rustiger en meer ontspannen en is het niet meer zo druk in mijn hoofd. Gek genoeg verlang ik dan ook terug naar de focus die ik na slechte nachten heb. Omdat ik me daarmee beter kan concentreren op mijn werk.

Uit onderzoek in een slaaplaboratorium blijkt dat ik niet erg diep slaap en veel wakker word. Ik schat dat ik gemiddeld zo’n vijf tot zes uur per nacht slaap. Ik heb het leren accepteren en probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan. Maar ik hoop ook van mijn slapeloosheid af te komen.

Ik ben nu bezig met een soort zelfonderzoek. Kan ik door korte meditaties overdag en door heel bewust pauzes te nemen en te ontspannen, ervoor zorgen dat ik overdag meer emoties en gebeurtenissen verwerk waardoor ik daar ’s nachts minder mee bezig ben? Want dat is wat vaak gebeurt. Dat ik ’s nachts van alles aan het overdenken en oplossen ben. Ik ben nogal perfectionistisch, heb ook graag controle en vind het blijkbaar heel moeilijk om de dag los te laten. Ze zeggen niet voor niets dat je “in slaap valt”. In die zin ben ik blij met de coronatijd en het vele thuiswerken. Daardoor heb ik meer kans om mijn eigen levensritme te vinden, te luisteren naar mijn lichaam en dit zelfonderzoek te doen.’